EDWARD WELLS

Zeer groot formaat manuscriptkaart van het landgoed Plessis Lalande van Édouard Adolphe Casimir Joseph Mortier, Maarschalk van Frankrijk onder Napoleon. Unieke handgetekende en uiterst gedetailleerde (voorloper van de) kadastrale kaart, vervaardigd door de Franse landmeter en cartograaf F.M. Lefèvre, ca. 1815.

Met het (eerste) wapenschild van de Maarschalk boven de kaart, kompasroos rechtsboven. Kaart georiënteerd op het Zuidoosten. Kaarttitel in de voor die tijd kenmerkende ovale cartouche linksonder met vermelding van de geografische locatie en titels van Edouard Mortier, daaronder de naam van de “ingenieur geomètre” Lefèvre. Schaalaanduiding linksonder en rechts op de kaart een uitgebreide index met weergave van (de afmetingen van) alle percelen toebehorend aan het landgoed, waaronder wijngaarden, moestuinen, bospercelen, bebouwing etc.
 

Le Plessis-Trévise (tegenwoordig: Val-de-Marne, Île-de-France, op 17 km ten oosten van Parijs) is een Franse gemeente die in 1899 werd opgericht en het landgoed omvat dat eigendom is van de maarschalk-hertog van Trévise, een landgoed dat voorheen deel uitmaakte van het grondgebied van de stad La Queue-en-Brie (de maarschalk was de burgemeester).

In 1812 verwierf maarschalk Édouard Mortier, hertog van Treviso, het landgoed La Lande. Hij zal er zijn hoofdverblijfplaats van maken en zich, na een lange en briljante militaire carrière, wijden aan het gezin en het lokale leven. Hij werd burgemeester van La Queue-en-Brie (een deel van zijn land maakte onderdeel uit van deze stad). Het is vanaf zijn Château de La Lande dat hij op 28 juli 1835 zal vertrekken om zijn laatste daad van moed te volbrengen: koning Louis-Philippe beschermen tijdens de herdenkingen van de komst van de monarchie. Hij zal daar de dood vinden, Place de la Bastille in Parijs, slachtoffer van de Fieschi-aanval.

Edouard Adolphe Casimir Joseph Mortier, Hertog van Treviso, geboren op 13 Februari 1768 te Cateau-Cambrésis (Nord) ontving een wetenschappelijke opleiding, trok in 1791 als kapitein van een bataljon vrijwilligers uit, werd in 1799 tot Brigade-Generaal benoemd en nam met onderscheiding aan de oorlogen der Republiek en het Keizerrijk deel.

In den Russischen veldtocht voerde hij het bevel over de jonge garde en kreeg als Gouverneur van Moskou op 21 November 1812 de opdracht het Kremlin op te blazen. Blinde gehoorzaamheid aan de bevelen van Napoleon was een voorwaarde om roem te verkrijgen. Mortier deelde met de maarschalk Ney de eervolle taak om de overblijfselen van het grote leger te redden. Het was aan Mortier gegeven om het luisterrijkste punt van het keizerlijke tijdvak te bereiken.

Hij heeft de gehele veldtocht van 1814 meegemaakt en verdedigde met generaal Marmont Parijs tegen de geallieerden. Lodewijk XVIII benoemde hem tot “Peer van Frankrijk”. (De Kamer van Peers was in Frankrijk de Eerste Kamer van het Parlement tijdens de twee Restauraties, de Honderd Dagen en onder de Julimonarchie, 1814 - 1848).  
 

Bij de terugkomst van Napoleon droeg deze hem de inspectie van de vestingen aan de Noord en Oostgrenzen op. Bij de tweede restauratie werd hem het Peerschap ontnomen, omdat hij weigerde de maarschalk Ney te vonnissen, echter in 1819 werd hij opnieuw tot Peer verheven. Zijn leven eindigde op treurige wijze op 28 Juli 1835, toen hij Koning Louis Philippe bij een grote revue vergezelde op de Boulevard du Temple door de “Helse Machine van Fieschi”, die op de Koning gemunt was, dodelijk getroffen werd en enkele uren daarna stierf. Toen het gerucht van de aanslag zich onder het volk verspreidde, hoorde men aan alle kanten uitroepen: ‘Neen, neen, de hertog van Treviso is niet gedood, maar de Maarschalk Mortier.’ Dit was de enige naam onder welke hij bij het volk van Parijs bekend stond.